به قلم کامران احمدوند
در کتاب مادیان هزار دادستان که در زمان ساسانیان نوشته شده، حکمی آمده که طبق آن:
یک) اگر مردی زنش را طلاق دهد، می تواند همچنان سالاری و سرپرستی آن زن را داشته باشد!
دو) در صورتی که مرد پس از طلاق، سالاری و سرپرستی زن را به او واگذار نکند و زن ازدواج کند، فرزندان ازدواج دوم به شوهر سابق تعلق دارد. تصور کنیم مردی که این فرزندان از نطفه ی او نیستند، چه رفتاری با آنان خواهد داشت!

در مادیان هزار دادستان، صفحه 101، بند 4 می خوانیم:
«در جایی نوشته شده است که چنانچه مردی زن (خویش) را طلاق دهد ـ مگر (در مواردی) که آن زن را نسبت به خویشتن سالار و مختار کند ـ نمی تواند (حق) سالاری را به کسی واگذار کند و چنانچه آن زن پس از آن، در حیات آن مرد شوهر کند و فرزند زاید، آنگاه فرزند آن زن به کسی تعلق دارد که آن زن را به آن شیوه طلاق داده است».

توضیح سالار
مترجم در صفحه 137 واژه ی «سالار» را اینگونه توضیح داده است:
«سالار شخصی است که صرفا بنابر توافق، متولی امری اعم از خانواده، آتشکده و غیره می گردد. این شخص بر پایه ی همین توافق در آن امر امین و مورد اعتماد قرار می گیرد تا امور مربوطه را پیش ببرد».

مادیان هزار دادستان ص 101